کد مطلب:99067 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:371
[صفحه 22] العوفی عن ابی سعید الخدری عن النبی صلی الله علیه و آله و سلم قال: انی اوشك ان ادعی فاجیب و انی تارك فیكم الثقلین كتاب الله عز و جل و عترتی كتاب الله حبل ممدود من السماء الی الارض و عترتی اهل بیتی و ان اللطیف الخبیر اخبرنی انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض فانظرونی بم تخلفونی فیهما.[1]. «پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: به زودی از سوی حق دعوت خواهم شد و اجابت می كنم، من در میان شما دو گوهر گرانبها بر جای می گذارم، كتاب خدا و عترت خویش، كتاب خدا ریسمانی كشیده از آسمان به زمین است. و عترتم اهل بیت من است. خدای لطیف و دانا به من خبر داد كه این دو، تا كنار حوض از یكدیگر جدا نمی شوند، بنگرید با آنها چگونه رفتار می كنید». در برخی منابع اهل سنت «كتاب الله و سنتی» آمده است. در كنزالعمال 20 حدیث به این مضمون نقل شده[2]. كه از میان آنها چهار حدیث «سنتی» یا «سنه نبیه» دارد. سه حدیث را ابوهریره نقل كرده كه در یك مورد گفته:(ابونصر السجزی فی الابانه و قال غریب جدا عن ابی هریره). و حدیث چهارم از ابن عباس نقل شده است. لیكن این دو طایفه تعارضی ندارند، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم كتاب خدا و عترت و سنت خود را به یادگار گذاشت و مردم را به حفظ و نگهداری از آنها توصیه نمود. به تعبیر عالمان اصول، اینها دو مضمون مثبت هستند كه در كنار یكدیگر قابل جمع اند. نحوه ی استدلال به این حدیث شریف آن است كه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عترت و اهل بیت [صفحه 23] خود را همتای قرآن قرار داد. و فرمود آنها از یكدیگر جدا نمی شوند و راه نجات مسلمانان در تمسك جستن به این دو گوهر گرانبها است. همه می دانند كه قرآن دارای اوصافی از قبیل: نور، شفاء، رحمت، تبیان، بیان، فصل الخطاب، موعظه، هدایت و... می باشد، اگر همتا و قرین قرآن دارای این ویژگیها نباشد چگونه معقول و روا است كه عدل قرآن قرار گیرد و راه نجات شود ؟! مگر نور با ظلمت می توانند صراط حق شوند ؟ مگر تبیان و بیان و قرینی كه چنین نیست توان هدایت دارند ؟ مگر هادی و مضل می توانند هدایت كنند ؟ بنابراین از این قرین قرار دادن استفاده می شود كه: همانگونه كه كتاب الهی حجت بر خلق است، عترت و اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز حجت بر خلق می باشند و كلام و فعل آنان دلیل و سند برای مسلمین است. به طور یقین از مصادیق اهل بیت در این حدیث شریف، حضرت علی علیه السلام است كه در واقعه غدیر به مقام خلافت و ولایت منصوب شد. و اگر حجیت فعل و سخن یك امام و پیشوا ثابت شد، حجیت سنت دیگر پیشوایان را می توان از گفته های او ثابت كرد. گرچه در سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نام دیگر امامان علیهم السلام نیز آمده است. این فراز از حدیث از جهت محتوا و دلالت مانند این حدیث شریف پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است كه: اخبرنا محمد بن عبدالله الحفید ثنا احمد بن محمد بن نصر ثنا عمرو بن طلحه القناد الثقه المامون ثنا علی بن هاشم بن البرید عن ابیه قال حدثنی ابوسعید التمیمی عن ابی ثابت مولی ابی ذر قال كنت مع علی علیه السلام.... قال صلی الله علیه و آله و سلم: علی مع القرآن و القرآن مع علی لن یفترقا حتی یردا علی الحوض.[3]. قال الحاكم: هذا صحیح الاسناد. «پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: علی علیه السلام همراه قرآن است و قرآن با علی علیه السلام است، این دو، تا كنار حوض از یكدیگر جدا نمی شوند ». [صفحه 24]
حدثنا عبدالله حدثنی ابی ثنا ابوالنضر محمد بن طلحه عن الاعمش عن عطیه
صفحه 22، 23، 24.